This post is also available in:
English 
Español (Spanish) 
Italiano (Italian) 
فارسی 
Português (Portuguese, Brazil) 
Русский (Russian)
پاسخ طولانی
پس از پایان جنگ جهانی اول، قیمومت بریتانیا برای ایجاد یک کشور یهودی در کل استان فلسطین که در آن زمان نه تنها غزه و کرانه باختری رود اردن را شامل می شد، تشکیل شد. اعراب ساکن آنجا قیام کردند، زیرا می خواستند کل منطقه خاورمیانه برای خود باشند و از پذیرش تصمیم شاهزاده فیصل (پدر پادشاهی کنونی عربستان سعودی که در آن زمان رهبر پان عرب محسوب می شد) خودداری کردند. فلسطین را به یهودیان بدهد. اعراب بارها شورش کردند و بسیاری از یهودیان را کشتند، از جمله یهودیان محلی را به طور کامل در مناطق خاصی مانند الخلیل نابود کردند. انگلیسی ها برای دلجویی از اعراب، زمین های قیمومیت را تقسیم کردند و بیش از سه چهارم را به اعراب دادند و بدین ترتیب اردن را ایجاد کردند. با این حال، اعراب بیشتر می خواستند و به شورش و کشتن یهودیان ادامه می دادند و حتی با آلمان نازی توطئه کردند تا همه یهودیان در قیمومیت را از بین ببرند. در پاسخ، انگلیسی‌ها محدودیت‌های شدیدی بر تعداد یهودیانی که می‌توانستند به اسرائیل بیایند، از جمله پناهندگان یهودی به امید فرار از هولوکاست، ایجاد کردند و بنابراین بسیاری از یهودیان اروپایی و شمال آفریقا را به دست نازی‌ها به قتل رساندند. پس نه. اعراب با آغوش باز از یهودیان در سرزمین «شان» استقبال نکردند.
